Klassieke toppers uit vroeger
In de jaren ’50 en ’60 schitterden films als ‘Some Like It Hot’ (1959) en ‘The Apartment’ (1960). Met regisseur Billy Wilder en sterren als Tony Curtis, Jack Lemmon en Marilyn Monroe brak ‘Some Like It Hot’ met de regels van Hollywood door het verhaal te vertellen van twee muzikanten die zich als vrouwen voordoen. De film blijft boeien door zijn gedurfde thema’s en tijdloze humor. Evenzo mixte ‘The Apartment’ romantiek met subtiele grappen, waardoor het al snel tot een klassieke favoriet werd.
De jaren ’70 konden ook niets minder dan memorabele films brengen, zoals ‘M*A*S*H’ (1970) en ‘Monty Python and the Holy Grail’ (1975). Regisseur Robert Altman liet met ‘M*A*S*H’ de surrealistische kanten van de Koreaanse oorlog zien, terwijl de film tegelijk de menselijkheid van soldaten liet zien (wat later zelfs leidde tot een iconische tv-serie). Ondertussen schonk Monty Python met hun parodie op middeleeuwse verhalen en koninklijke legendes ons een cultklassieker die tot op de dag van vandaag veel fans heeft.
Humor in allerlei vormen
De jaren ’80 introduceerden ons films als ‘Airplane!’ (1980) en ‘Trading Places’ (1983). Met regisseurs zoals Jim Abrahams en de broers David en Jerry Zucker bleef ‘Airplane!’ maar grappen afleveren, zodat je bij elke herhaling wel iets nieuws ontdekt. Aan de andere kant combineerde John Landis in ‘Trading Places’, met sterren als Dan Aykroyd en Eddie Murphy, scherpe humor met scherpe observaties over klasseverschillen. Het resultaat was een komedie die niet alleen het elan van de jaren ’80 vastlegde, maar ook onverwacht uitgroeide tot een kerstfavoriet.
In 1998 verrasten de Coen Brothers met ‘The Big Lebowski’. Deze film mixte absurde humor met onvergetelijke personages, zoals ‘The Dude’ (vertolkt door Jeff Bridges) en Walter (in de huid van John Goodman). De film zit vol met gedenkwaardige quotes en blijft een plezier om te kijken dankzij de fijne balans tussen stijl en gevatte humor.
Moderne films die het anders aanpakken
De afgelopen jaren leverden ons titels als ‘Bridesmaids’ (2011), wat een hoogtepunt was voor grove volwassenenkomedies in de periode 2000–2010. Deze film viel op vanwege de sterke vrouwencast en kreeg meerdere Academy Award-nodigingen, bijvoorbeeld voor Beste originele scenario en voor de beste vrouwelijke bijrol van Melissa McCarthy.
Ook Stanley Kubrick’s ‘Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb’ (1964) blijft boeien. De satire op onderwerpen als de Koude Oorlog en nucleaire wedijver maakt de film nog steeds verrassend actueel.
Een blijvende indruk
Films als ‘Blazing Saddles’ (1974) van regisseur Mel Brooks hebben de westerns even flink op hun kop gezet en introduceerden een vorm van shockhumor die de toon heeft gezet voor hedendaagse komedies.
Komediefilms bieden dus zoveel meer dan alleen een aantal lachmomenten. Ze laten zien hoe onze maatschappij verandert, dagen de geldende normen uit en gaan steeds mee met de tijd. Als we terugkijken op deze iconische films, zien we hoe krachtig humor kan zijn in het verbinden van mensen, ongeacht het tijdperk. Of je nu schaterlacht om een slapstickscène of geniet van een subtiele satire, er is altijd wel iets te vinden wat je laat glimlachen (of zelfs keihard laat lachen tot je buik pijn doet).
